Turistička razglednica Foče: Biser do bisera i jedva prohodni putevi FOTO

06.08.2021. | 10:25

Toliko ljepote na malom prostoru i toliko istorije- kanjona, planinskih gromada, smaragdno čistih rijeka, “gorskih očiju”, istorijskih spomenika, prirodnih fenomena, turisti će malo gdje naći kao u Foči.

To je opština u kojoj se nalazi kanjon Tare, najatraktivniji i najveći u Evropi, a drugi po veličini na svijetu, u kojoj zagrljajem Tare sa Pivom nastaje ta sudbonosna rijeka Drina, sa Maglićem – najvećom planinom u BiH i Perućicom – jednom od posljednjih očuvanih prašuma na evropskom tlu, sa Zelengorom i njenih osam jezera, sa čudesnim pješčanim piramidama, sa ostacima hercegovih utvrđenja, junačkom Sutjeskom…

Ostalo je upamćeno i zapisano da je čuveni glumac Ričard Barton, kada je došao na Tjentište, na snimanje filma “Sutjeska”, zadivljen dolinom Sutjeske okruženom planinskim masivima Maglića, Volujaka, Zelengore i Vučeva, rekao da je za tako veliku ljudsku dramu /Bitku na Sutjesci/ Bog izabrao i odgovarajuću pozornicu.

A, nedaleko od Tjentišta, sa vrha Vučeva, kada se gleda na suprotnu stranu, pogled puca na jedinstveno ušće Tare i Pive u obliku slova ipsilon, na Šćepan Polje, mjesto gdje počinje Drina.

Zbog tako neobičnih sastavaka dvije rijeke, kaže se da Tara i Piva čine Drinu, a ne da Tara, koju zbog prozirne vode zovu i “Suza Evrope”, mijenja ime u Drina od mjesta gdje se u nju uliva Piva, što bi bilo logično, jer je Piva dosta manja, odnosno višestruko kraća od Tare.

Upravo su Tara i Drina, uz Nacionalni park “Sutjeska”, najveća atrakcija fočanskog kraja, odnosno najveći magnet za turiste.

Bezbroj kristalno čistih i neopisivo uzbudljivih brzaka i bukova privlače ljubitelje spusta na gumenim čamcima /za koji srpski jezikoslovci, kao i za mnogo toga, nisu izumili naziv, pa se koristi engleska riječ rafting/ bukvalno iz cijelog svijeta, pa je s pravom jedan velški turistički novinar Foču proglasio adrenalinskom prestonicom BiH.

Ovog ljeta, u spustu plahovitim talasima Tare i Drine, te u obilasku Perućice i Maglića, a kao gost jednog od mnogobrojnih fočanskih kampova na Tari i Drini, uživao je i najbolji košarkaš današnjice Nikola Jokić.

Rafting na Tari i Drini iz godine u godinu hrani sve više fočanskih porodica, a najveća kočnica daljem razvoju ove privredne grane je katastrofalno loša putna mreža, pa s toga i ne treba da čudi što vlasnici kampova ne prijavljuju stvarni broj gostiju i nekako uspijevaju da izmaknu plaćanju svih obaveza državi.

U začaranom krugu, država se mnogo i ne trudi da ih primora da posluju u potpunosti u skladu sa zakonom, svjesna svoje grešnosti zbog takvih puteva, koji se nazivaju magistralnim i regionalnim, a ne liče ni na seoske. Najblaže rečeno, začuđujući je takav odnos prema ovakvim prirodnim blagima i mogućnostima za privredni razvoj ne samo fočanske opštine, već cijele Srpske i BiH.

Za razliku od neposredne prirode koja je okružuje, Foča se ne može pohvaliti većom posjetom turista u samom gradu, pa ostaje zadatak lokalnoj upravi i turističkim radnicima da privuku goste sa kampova i iz NP “Sutjeska”.

U gradu koji leži na ušću dvije rijeke – Drine i Ćehotine, sa starim jezgrom- Prijekom čaršijom, koju je potrebno urediti, a u kojoj je nalazi jedna od najstarijih sat kula u BiH, i gradu u čijoj blizini se nalazi geomorfološki fenomen Pješčane piramide, te riječno ostrvo Brioni sa bogatom gastro ponudom, sigurno da se ima šta zanimljivo vidjeti.

Takođe, čini se da nikada u punoj mjeri nije iskorišćen ni turistički potencijal rijeke Drine nizvodno od rafting kampova do Foče i dalje do granice sa Federacijom BiH, sa pravim biserom prirode – Dragojević bukom, najčistiji i najljepši dio toka ove rijeke, koji bi nepovratno mogao biti uništen najavljenom gradnjom hidroelektrana.

Šta tek reći za zadivljujući plato kanjona rijeke Tare, na oko 1.200 metara iznad mora, nalik zlatiborskom kraju /po mnogima i ljepši od njega/, na kojem se, i pored sve te ljepote, rijetko ko, opet zbog nepristupačnog puta, a možda i zbog nedovoljno preduzetničke smjelosti, odlučuje da pokrene seoski turizam ili neki drugi vid turističke ponude.

Uz prelijepu prirodu, Foča ima i izuzetno zanimljivu istoriju, posebno iz vremena vladavine Nemanjića i neposredno nakon raspada srpskog carstva. Do turskog ropstva, Foča je dosta duže bila dio Srbije, odnosno Raške, nego Bosne, u čiji sastav je prvi put ušla tek 1373. godine zajedno sa širim područjem srednjeg i gornjeg Podrinja, “zahvaljujući” međusobnim obračunima oblasnih srpskih vladara.

Istorijski izvori kazuju da je Foča pripala Bosni nakon što su se Lazar Hrebeljanović i tada ban Tvrtko, a kasnije srpski kralj, udružili protiv župana Nikole Altomanovića Vojinovića, koji je vladao ovim krajem. Fočom su, od tada u sastavu Bosne, nastavili da upravljaju vojvode Kosače, koje su priznavale vlast kralja Tvrtka, a između ostalog su imali i titulu kneza drinskog.

Po posljednjem srpskom vladaru iz ove porodice, hercegu od Svetog Save Stefanu Vukčiću, područje od Priboja i Višegrada do mora dobilo je naziv Hercegovina. Na više lokaliteta na području fočanske opštine postoje ostaci srednjovjekovnih gradova, koji nažalost nikada nisu uređeni ni turistički iskorišćeni, dok je nešto bolja situacija sa brojnim ostacima stećaka sa ćiriličnim natpisima, koji se u posljednje vrijeme zaštićuju i upisuju u turističke mape.

Svakako da je najpoznatiji stećak sa područja fočanske opštine, onaj iz sela Humsko, koji je pronađen za vrijeme Kraljevine Jugoslavije i koji se čuva u Zemaljskom muzeju u Sarajevu, a upravo je rozeta sa osam latica sa tog stećka- hrišćanski simbol koji predstavlja dva krsta, uz crtež planine Maglić i ušća dvije rijeke, našla svoje mjesto na grbu Foče.

O značenju i porijeklu imena Foče, koja se prije Turaka izgovarala, odnosno zvala Hoča, postoje razna tumačenja. Jedno od njih kaže da izvorno staroslovensko Hotča u slobodnijem prevodu može značiti i vinogorje, a ostalo je upamćeno da je Foča prije Turaka bila sva u vinogradima.

Ovo tumačenje je tim zanimljivije, imajući u vidu da je i Velika Hoča u Metohiji, koja je kao i Hoča na Drini tada bila u istoj državi, kraj takođe bogat vinovom lozom.

Uzbudljiva je i novija istorija Foče iz Drugog svjetskog rata, kada su 1942. godine za vrijeme Fočanske republike nastali “Fočanski propisi” – prvi zakoni nove Jugoslavije, ustanovljen orden narodnog heroja, utemeljena Vojno medicinska akademija, a godinu kasnije na Sutjesci okončana najveća bitka na prostoru Jugoslavije.

Turisti o svemu tome, naravno, detaljnije mogu da se upoznaju u Muzeju Stare Hercegovine.