Radnici iz Banjaluke uskoro bi mogli preuzeti tron: Evo ko su i dalje rekorderi po visini plata
29.02.2024. | 19:19Zaposleni u Stanarima, koji su lani u prosjeku mjesečno zarađivali 1.575 maraka i dalje su rekorderi po visini plata, a iako su radnici u Banjaluci primali 125 KM manje, uskoro bi mogli preuzeti tron budući da su primanja u najvećem gradu Srpske u posljednje četiri godine rasla mnogo brže.
Prosječna plata u Republici Srpskoj iznosila je lani 1.274 marke, a radnici u svega 16 lokalnih zajednica zarađivali su više od tog iznosa.
Neto platu manju od 1.000 KM primali su zaposleni u Kupresu, Donjem Žabaru i Jezeru, koji su u prosjeku lani zarađivali 800 KM, odnosno 875 te 893 marke. Podaci Republičkog zavoda za statistiku pokazuju da su u društvu rekordera i zaposleni iz Ugljevika čija je prosječna neto plata 1.550 maraka, a u stopu ih prate Gačani sa zaradom od 1.500 KM.
Zavidna primanja imali su i zaposleni u Istočnoj Ilidži na čije je račune u prosjeku lijegalo 1.477 KM što ih svrstava na visoku četvrtu poziciju najplaćenijih.
Radnici u Banjaluci, po visini zarade, zauzimaju peto mjesto, ali prema statističkim podacima plata u najvećem gradu Srpske bila je lani veća za 426 maraka u odnosu na 2019. godinu.
S druge strane, plata radnika u Stanarima za četiri godine porasla je za 330 maraka, a onih u Ugljeviku 329 KM. Zanimljivo je da je plata u Srebrenici za četiri godine u prosjeku porasla za 419 maraka i da je po rastu zarada odmah iza Banjaluke.
Prvi čovjek Srebrenice Mladen Grujičić kaže za “Glas” da prosjek plata u ovoj maloj opštini podiže Rudnik olova i cinka “Sase”, naglašavajući da kompletna privreda posljednjih godina ubrzano korača putem razvoja.
“Srebrenica je prije rata bila među razvijenijim industrijskim opštinama i u velikoj mjeri smo uspjeli da vratimo stari sjaj. Preduzeća koja posluju na teritoriji opštine ostvaruju dobre rezultate, a podaci statističara pokazuju i da se to prelilo i na radnike”, rekao je Grujičić.
On je dodao da su još dva investitora zainteresovana za pokretanje i proširenje biznisa što bi dovelo do zapošljavanja više desetina radnika.
“Tražimo način da izgradimo proizvodne hale, jer te investitore sada nemamo gdje da smjestimo. U pitanju je provjeren investitor iz Srbije koji se bavi izradom elektroopreme, a drugi je naša firma “Eko boks” koja pravi stambene kontejnere, a sada žele proizvoditi i PVC stolariju. Takođe, sve fabrike koje posluju traže radnika više zbog čega se vodimo tim da se otvaraju mini pogoni koji su održiviji, a zahtijevaju istovremeno manje radne snage”, naveo je Grujičić za “Glas”.
Ekonomista Aleksandar Ljuboja navodi da veliki administrativni centri svuda u svijetu, po pravilu, imaju znatno veće prihode u odnosu na druge gradove u zemlji, što trenutno nije slučaj sa Banjalukom, ali da sve ukazuje da bi se situacija mogla odvijati u tom pravcu.
“Veliki gradovi imaju veće troškove života, usluge su skuplje što samim tim znači i najveća primanja. Banjaluka ide ka tome”, rekao Ljuboja.
On je istakao da visina plata zavisi od vrste djelatnosti koja preovladava u regiji ili gradu gdje se odvija, zatim profitabilnosti te grane na tržištu, kao i raspoloživosti i kvalifikacija radne snage.
“Rudarski gradovi imaju visoke plate zbog specifičnosti rada u smjenama, velike potražnje za tom vrstom robe, ali i deficita kadra”, pojasnio je Ljuboja.
Turizam
Aleksandar Ljuboja kaže da su velike plate karakteristične i za gradove koji su orijentisani ka turizmu.
“U turističkim destinacijama najveća potražnja je za radnicima u uslužnim djelatnostima i kada tog kadra manjka, plate znatno skaču. Najbolji primjer jesu trenutno kuvari koji zbog velike potražnje imaju visoke zarade”, kazao je Ljuboja.
