Jedna od najznamenitijih ličnosti srpske kulture: Na današnji dan rođen Vuk Karadžić

06.11.2023. | 08:32

Reformator srpskog jezika i pravopisa Vuk Stefanović Karadžić, jedna od najznamenitijih ličnosti srpske kulture, tvorac novog pravopisa i književnog jezika, rođen je na današnji dan 1787. godine.

Osnovnu pismenost je učio u selu kod rođaka trgovca, potom u školi u Loznici i u manastiru Tronoša.

U Prvom srpskom ustanku bio je pisar vojvode Ćurčije, zatim učitelj u Beogradu i carinik na Dunavu kod Kladova.

Poslije propasti ustanka 1813. i odlaska u Beč počeo je da sakuplja narodne pjesme i umotvorine i da radi na srpskom jeziku i pravopisu.

U Beču je sarađivao sa cenzorom Jernejom Kopitarem, koji ga je primetio kada je objavio spis “O propasti Prvog srpskog ustanka”.

Po njegovom savjetu Vuk je počeo da prikuplja narodne pjesme i da ih izdaje.

Objavio je “Malu prostonarodnu slavenoserbsku pjesmaricu” i “Pismenicu” /gramatiku/ srbskoga jezika, a 1818. godine “Rječnik”.

Osim formalnog obrazovanja, imao urođeni sluh i lingvističke vještine koje je upotrijebio kako bi stvorio praktično pismo u kome bi svakom glasu odgovaralo jedno slovo.

NJegovo geslo, preuzeto od njemačkog gramatičara Johana Kristofa Adelunga, bilo je – piši kao što govoriš, čitaj kao što je napisano.

Vuk Karadžić je pisao i istorijska svjedočanstva, bavio se etnografijom, organizovao istraživanja u svim jugoslovenskim zemljama i vodio ogromnu prepisku.

Borio se protiv samovlašća kneza Miloša Obrenovića i jakog fronta protivnika reforme jezika.

Uređivao je almanah “Danicu” i nastojao da Evropu upozna sa srpskim narodnim blagom i prošlošću.

Gigantskim radom /njegovo djelo je sabrano u 39 tomova/, stekao je mnoge pristalice, ali i ogorčene protivnike.

Prijatelje je našao u najistaknutijim umovima Evrope, učinio je da srpske narodne pjesme, kultura i istorija postanu poznate širom Evrope, a ugledni univerzitet u Jeni ga je proglasio počasnim doktorom.

NJegove reformatorske ideje odnijele su odlučujuću prevagu 1847. godine, kada su izašle “Pesme” Branka Radičevića, dokaz da se “Vukovim jezikom” mogu pisati i umjetnička djela, a Đuro Daničić je djelom “Rat za srpski jezik i pravopis” dokazao da su opravdane Vukove jezičke postavke.

Cijela epoha razvijeni srpski romantizam bila je pod njegovim uticajem.

Poslije 33 godine u tuđini, njegovi posmrtni ostaci su 1897. preneseni iz Beča u otadžbinu i uz Dositeja Obradovića počivaju ispred Saborne crkve u Beogradu.