“Oj Kočiću krajiški Srbine”: Episkop Fotije stihom protiv kulture zaborava

13.10.2023. | 11:43

Njegovo preosveštenstvo episkop zvorničko-tuzlanski napisao je najnoviju pjesmu, “Oj Kočiću”, koja predstavlja protest protiv kulture zaborava, odnosno falsifikovanja srpske istorije.

Neuklapanje jednog naroda u globalističke političko-ideološke promjene koje su zamislili svjetski moćnici jeste motiv izopštavanja tih naroda iz prije svega, ekonomske, kulturološke, konačno, egzistencijalne mape svijeta, poručio je episkop Fotije.

Vladika zvorničko-tuzlanski podsjeća da u takvim izolacionim pritiscima decenijama živi srpski narod.

“Nevidjeli scenariji zatiranja srpskog identiteta predstavljaju namjeru i čin poništenja Srba kao naroda i on se odvija u nekoliko ravni: ekonomskoj, socijalnoj, vjerskoj, kulturno-prosvetnoj, obrazovnoj”, navodi vladika.

Svjedoci smo, govori episkop Fotije, sve učestalijih pokušaja svojatanja znamenitih Srba iz raznih sfera: nauke (Nikola Tesla, Ruđer Bošković, Milutin Milanković…), književnosti (Meša Selimović, Ivo Andrić…), sporta (Novak Đoković…), potom svojatanje pisma i istorije (arheoloških artefakata, starih rukopisa, grbova…), kulturno-istorijskih spomenika, i konačno – nadgrobnih spomenika, kako bi se izbrisao svaki trag srpskog postojanja.

“Drugim riječima, radi se o pokušaju kulturnog genocida. Na djelu je ne samo nastojanje da se drastično umanji broj srpskih žrtava ustaškog terora, nego i brižljivo osmišljen projekat zaborava počinjenog genocida”, zaključuje episkop Fotije.

OJ KOČIĆU!

Oj Kočiću krajiški Srbine,

mudra glavo sa Zmijanja slavna,

ti si dika svakoga Srbina

koji nije ropstvu naučio,

već ko i ti

slobodi služiti.

Evo sad te, čuda velikoga,

u bosanske junake prevode,

drugom carstvu

a ne Srbinovu,

a ti život za to položio,

za Srbina i slobodu zlatnu,

da b’ Krajinu kako odbranio

od zuluma turskog preteškoga,

i austrijskog zuluma novoga.

Ako tebe zmijanjski junače,

mudra glavo iznad Banjaluke,

u bosansko pleme sad svrstaju,

preko Drine, ima li Srbina?

Kakva Andrića, Dučića

i Šantića tek čeka sudbina,

i svijeh preostalih Srba

koji ovde žive od vijeka.

Oj Njegoše najveći Srbine,

i Kočiću sa Zmijanja ‘tiću,

i Šantiću Srba saborniče,

i Andriću srpski nobelovče,

sa svecima Nebeske Srbije,

pomozite Srbom današnjijem

da imena svoga sačuvamo,

ćirilicu osveštano pismo

i najlepšu veru Pravoslavnu,

da s’ na Lovćen kapela izgradi

Svetom Petru

čudotvorcu Cetinjskomu,

odakle se i sve

srpske zemlje vide,

da se Srbi toga

ne postide,

i Kosova grdnog sudilišta

– Srbinova večnoga bojišta.