Još čeka na pravdu: “Vatreni konji” grupno silovali Srpkinju, poslije čega je zatrudnila

01.05.2021. | 15:30

Gotovo 30 godina je prošlo od kada je Srpkinju iz okoline Odžaka, koja je 7. maja 1992. godine imala 35 godina, silovalo nekoliko pripadnika jedinice “Vatreni konji”, poslije čega je ostala u drugom stanju, a ona još nije dočekala da svoje krvnike vidi iza rešetaka.

Naprotiv, sve je u tom mjestu podsjeća na crni maj te 1992. godine kada je zajedno sa mužem i dvojicom sinova završila u odžačkim logorama, a poslije toga i u rukama zločinaca koji nisu imali milosti prema njoj.

U zatočeništvu je provela od 8. maja do 4. jula 1992. godine kada su krenuli na razmjenu, na granicu sa Srbijom.

Ova Srpkinja, čije je ime poznato redakciji Srne, u zarobljeništvu kod pripadnika HVO-a završila je na prevaru kao i više od hiljadu drugih Srba sa područja odžačke opštine.

Prevareni su tako što im je rečeno da pokupe stvari i da krenu prema Odžaku jer će izaći na srpsku teritoriju, ali su po dolasku u grad na veoma grub način izvedeni iz vozila u kojima su bili, a žene i djeca su razdvojeni od muškaraca.

Završili su jednom od ustaških logora u gradu, u osnovnoj školi, gdje su muškarci odvedeni u fiskulturnu salu, a žene u učionice.

Sutradan je ženama rečeno da idu kućama, pa su se vratile u svoje selo, gdje su sve srpske kuće bile zapaljene. Samo su četiri ostale čitave i u jednu se smjestila i ova Srpkinja sa maloljetnim sinom, dok je drugi, stariji, sa ocem ostao u logoru.

Tu je bila nekoliko dana, sa još žena i djece, a onda su jedne noći došla četvorica vojnika HVO-a sa ustaškim obilježjima na sebi, sve ih izveli i postrojili, a jedan je njoj naredio da izađe iz stroja i uđe u kombi.

Tim kombijem su je odveli u mučilište, u kuću u Posavskoj Mahali, gdje su je zatvorili u jednu sobu sa bračenim krevetom i na smjenu silovali.

“To veče me je silovalo šest ili sedam vojnika. Pošto je bila noć, ja nisam mogla nikoga da prepoznam. Sve vrijeme ja plačem i molim da me puste, na šta se oni nisu obazirali već su mi govorili da ću ja kao Srpkinja rađati ustaše i da treba mali ustaša”, ispričala je ova Srpkinja jednom od istražitelja, nekoliko godina poslije zločina.

Kada su pred zoru krenuli da je odvezu kući, na jednom punktu je kombi zaustavljen i jedan od vojnika je tražio dozvolu od šofera da je seksualno napastvuje. To je i učinio u vozilu.

Kada se vratila među ostale žene ispričala je šta joj se dogodilo, a one su joj pomogle da se opere. Čovjek u čijoj kući su bile je rekao da je dvojicu koji su došli po nju lično poznavao.

Po njenom povratku sve žene su iz straha da se ne ponovi silovanje i da ne dožive sličnu sudbinu napustile to mjesto i otišle u selo Novi Grad gdje su ostale do razmjene.

Prisjetila se ona da je takođe jedne noći u tom selu začula jauk i da su uniformisani vojnici ugurali u kombi jednu ženu i mlađu djevojku i odvezli ih u nepoznatom pravcu. Kuću u kojoj su ostale druge žene i djeca su zapalili. Oni su uspjeli da se spasu tako što su iskakali kroz prozor.

Razmjenu je dočekala 5. jula u Lipovcu na granici Hrvatske i Srbije, kada su razmijenjena dva autobusa sa ženama i djecom i tri u kojima su bili muškarci.

Nakon razmjene je utvrđeno da je tokom silovanja ostala u drugom stanju, sve to je ispričala istražiteljima jedna od Srpkinja sa područja Odžaka.

Sve vrijeme, kako je navela, nije znala gdje su joj stariji sin i muž, koji su tek kasnije razmijenjeni, prvo muž, a kasnije sin.

Ona se pred policijskim službenicima izjasnil, što je i potpisala, da želi krivično gonjenje svih izvršilaca koji su je silovali i zlostavljali, kao i da želi da joj se nadoknadi šteta, a o iznosu bi se izjasnila tokom sudskog postupka.

Na pravdu još čeka.

Iz Udruženja logoraša “Odžak `92” ističu da i dalje čekaju, veoma strpljivo, da svi pripadnici jedinice “Vatreni konji” krivično odgovaraju za zlodjela koja su počinili nad srpskim ženama u Odžaku.

“Zar treba 30 godina da prođe da Tužilaštvo BiH ne nastavi procesuiranja ratnih zločina na području opštine Odžak, a da pandemija bude izgovor da se ne radi. Činjenica je da tri godine nema ni istražnog ni sudskog predmeta za područje Posavine, odnosno opštine Odžak što je neprihvatljivo jer ovakvi slučajevi, kao što je ovaj sa zlostavljanom ženom srpske nacionalnosti, nije usamljen”, rečeno je Srni u odžačkom Udruženju logoraša.