SDS u minusu: „Krpljenje rupa“ ili šansa za novembar

28.06.2020. | 08:30

Nekoliko mjeseci pred izbore malo ko ima dilemu da bi najveća opoziciona partija u Srpskoj mogla ostati bez ozbiljne utakmice u mnogim lokalnim sredinama. Prema nekim tumačenjima, tražiti razloge prilično „klimavog“ stanja u Srpskoj demokratskoj stranci isključivo u sadašnjem trenutku bilo bi pogrešno, jer proces „unutrašnjeg urušavanja“ prilično dugo traje.

Nakon izgubljenog Doboja, „prepolovljene“ Bijeljine i činjenice da je opozicionu igru u Banjaluci definitivno preuzeo PDP, ne čude istraživanja koja su pokazala da je rejting SDS-a sa 18 pao na 14 odsto, što ide u prilog tezi da još od svoje tijesne pobjede za lidersku funkciju Mirko Šarović nije uspio da konsoliduje partijske redove. Politikolozi su saglasni da je zato sve teže procijeniti šta će na predstojećim izborima SDS-u ostati kao ozbiljno uporište.

„Možda nekom odlazak Miće Mićića izgleda bezazaleno sa stanovišta opstanka partije, ali to su u ovom trenutku pogrešne procjene. Nema sumnje da Mićićeva opcija neće povući čitav birački korpus SDS-a u toj regiji, može se desiti da to bude samo polovina, ali čak i sa takvom pretpostavkom moglo bi se reći da će SNSD uspjeti da progura svog kandidata i formira skupštinsku većinu sa koalicionim partnerima“, kaže doktor političkih nauka Vlade Simović.

Napominje da bez Bijeljine i Doboja za SDS više ništa neće biti isto, naročito imajući u vidu da u Banjaluci baš i nemaju šta da traže.

„Rejting PDP-a je u najvećem gradu daleko jači, čak nekih deset procenata prema istraživanjima koja su meni bila dostupna. Ali ni to ne znači da će se opozicija ujediniti oko jednog kandidata, pa čak ni da bi tako ujedinjeni mogli srušiti vladajuću koaliciju koju će u Banjaluci činiti deset stranaka“, kaže Simović.

Savez sa Draškovićem kao šansa

U kontekstu izgubljenih „utvrđenja“ sasvim logično izgleda SDS-ovo očijukanje sa novoformiranom partijom Rodoljuba Draškovića u Trebinju. Prema posljednjim istraživanjima, rejting Hecegovačkog narodnog pokreta je 39 odsto, pa ga smatraju najozbiljnijim protivnikom tamošnjem SNSD-u, a čak polovina anketiranih Trebinjaca smatra da bi Drašković bio najbolji kandidat za gradonačelnika. Njih oko 33 odsto na toj poziciji vidi SDS-ovog poslanika Nebojšu Vukanovića, a Mirko Šarović u svemu tome vjerovatno vidi šansu da bar na jugu ostvari neki rezultat.

„To su prilično racionalni potezi, jer je opozicija svjesna da u ovom trenutku građanima na lokalu ne može da ponudi neke kapitalne investicije ili nešto posebno pragmatično i moćno. S druge strane, građani će, naročito u postkorona periodu, birati više pragmatično, a manje ideološki“, smatra Vlade Simović.

Ipak, zasad niko ne prognozira da li bi Šarovićeva igra sa Draškovićem po Hercegovini, kao i pokušaj u Prijedoru u kojem ono što je nakon podjela ostalo od SDS-a želi da se približi DNS-ovoj struji Marka Pavića mogli barem djelimično spasti stranku na izborima.

„U slučaju da SNSD uspije da svog kandidata progura i u Prijedoru, oni bi doslovno zaokružili sve najvažnije lokalne zajednice. Da se niko ne uvrijedi, ne govorim o važnima i nevažnima u bukvalnom smislu, već napominjem da bi od Novog Grada do Trebinja ekonomski najsnažnije i najbrojnije sredine mogle pripasti vladajućima“, kaže Simović.

Vuković: U SDS-u malo ko uliva povjerenje da neće preći na drugu stranu

Osim nekih lokalnih zajednica u istočnom dijelu Srpske, poput Lopara, Ugljevika i Gacka, ali i Teslića koji još liči na „uporište“, u snagu SDS-a sumnja i profesor Fakulteta političkih nauka u Banjaluci Đorđe Vuković.

„Za loš rejting SDS-a zaslužni su njihovi nekad istaknuti kadrovi koji su sada na drugoj strani, ali isto tako istupi, poruke i držanje njihovih sadašnjih perjanica. Malo ko do njih uliva povjerenje da već sutra neće biti ’preletač’“, kaže Vuković.

Napominje da njihov medijski prostor jeste skučen, da u njemu nema sučeljavanja, debata i mogućnosti da se argumenti ukrste i da je već sasvim jasno da na lokalu sve teže uspijevaju da „organizuju“ partiju.

„SDS, pa i PDP imaju ozbiljnih problema da po lokalnim zajednicama uvjere svoja rukovodstva zašto ne bi trebalo praviti neke druge koalicije. Ljudi gledaju dnevne interese, a ekonomska i politička oskudica ih tjera na pravljenje drugih saveza, makar i neprincipijelnih“, kaže Vuković.

Politikolozi su saglasni da je prilično dugo tavorenje u opoziciji bez značajnijeg ideološkog identiteta i stila, sa oslabljenim strukturnim, pa i ljudskim kvalitetima, neminovno dovelo do opšteg nepovjerenja u opozicione partije. Očigledno da se od poslednjih izbora na ovamo, ni one nisu izborile sa sopstvenim interesnim grupacijama.

 

Izvor: novostiplus