Štrbac o akciji “Oluja”: Još nije identifikovano 654 stradalih Srba

04.08.2022. | 18:30

U hrvatskoj vojno-policijskoj akciji “Oluja”, koja je trajala četiri dana, prema najnovijim podacima Dokumentaciono-informacionog centra “Veritas”, ubijeno je 1.880 ljudi, a neidentifikovana su 654 stradala Srbina.

Direktor “Veritasa” Savo Štrbac rekao je da u Zagrebu ima oko 360 ekshumiranih tijela, koja sigurno potiču iz vremena “Oluje”, ali još nisu identifikovana.

“Ima i oko 60 registrovanih grobnih mesta koja nisu ekshumirana. Kad se zna gde su ta grobna mesta trebalo bi to i da se ekshumira, ali oni u Hrvatskoj sve to potežu polako”, rekao je “Veritas” za RTS.

Prema njegovim riječima, u “Oluji” je protjerano najmanje 220.000 ljudi.

Štrbac smatra da bi rezultati najnovijeg popisa stanovništva u Hrvatskoj iz 2021. godine mogli biti porazni za Srbe jer je tamo samo staračka populacija.

“Biološki sat radi, umiru prirodnom smrću, još kada se tome dodaju i neuslovi u kojima žive, očekuje se da bi ih sad moglo biti oko 150.000 do 160.000”, ocijenio je Štrbac.

On je podsjetio da je, prema popisu iz 1991. godine, u Hrvatskoj bilo 582.000 Srba i 106.000 Jugoslovena, među kojima su Srbi bili između 60 i 70 procenata, u čemu se slažu svi demografi.

Štrbac je istakao da Hrvatska “nije raspoložena da sudi svojim zločincima” i da je otvoreno mnogo istraga za “Oluju”, ali da su to klasična krivična djela, dok krađe i ubistva nisu podvodili pod ratni zločin.

Komentarišući upozorenje tužioca sudskog mehanizma u Hagu Serža Bramerca u Savjetu bezbjednosti UN da Hrvatska nije baš raspoložena da sudi svojim zločincima, Štrbac je naglasio da je trebalo čekati 27 godina da Bramerc kaže pravu istinu, ali ni to, kaže, ne bi rekao da nije bio isprovociran izjavom glavnog državnog tužioca Hrvatske koja je u vezi sa Petrovačkom cestom rekla da njihovi tužioci nisu našli nikakav dokaz za zločin.

On je pozvao porodice koje još imaju neriješeno pitanje nestanka i identifikacije svojih članova u ratu i “Oluji” da prijave nestalog kod Međunarodnog komiteta crvenog krsta ili kod nacionalnog komiteta, bez obzira gdje u svijetu se nalaze.

“To je moguće i potrebno je i da daju kap krvi iz prsta. Što više članova porodice da krv, to je veća verovatnoća da će ti referentni uzorci biti kvalitetni i da će, ako su negde pronađeni posmrtni ostaci, moći da se identifikuju”, objasnio je Štrbac.