Budimir: Novi zakon u Hrvatskoj ne prepoznaje bivše nosioce stanarskog prava

20.01.2019. | 20:37

Generalni sekretar Udruženja Srba iz Hrvatske Milojko Budimir istakao je da novi hrvatski Zakon o stabmenom zbrinjavanju ne prepoznaje bivše nosioce stanarskog prava, koji su uglavnom Srbi.

Budimir napominje da je Hrvatska jedina od bivših republika SFR Jugoslavije ukinula stanarsko pravo i tako oštetila više od 30.000 nosioca stanarskog prava svojih državljana srpske nacionalnosti, saopšteno je iz ovog udruženja.

On podsjeća da je u decembru prošle godine upućen Javni poziv za podnošenje prijava za stambeno zbrinjavanje u 2019. godini u Hrvatskoj, u skladu sa Zakonom o stambenom zbrinjavanju na potpomognutim područjima, ali da je, za razliku od ranijih godina, rok za predaju novog ili izmjenu postojećeg zahtjeva od 1. do 31. januara.

Budimir podsjeća da se novi Zakon o stambenom zbrinjavanju na potpomognutim područjima počeo primjenjivati od 1. januara ove godine, ali da u njemu nema jedne posebne kategorije, koju je Hrvatska pod pritiskom međunarodne zajednice priznala, a to su bivši nosioci stanarskog prava, koji su uglavnom srpske nacionalnosti.

Prema podacima Centralne kancelarije za obnovu i stambeno zbrinjavanje Hrvatske, na dan izglasavanja zakona za rješavanje preostalo je još 669 takvih zahtjeva i to su uglavnom oni koji ne posjeduju nijednu useljivu nekretninu, niti riješeno trajno stambeno zbrinjavanje na području bivše Jugoslavije.

Što se tiče stambenog zbrinjavanja povratnika srpske nacionalnosti koji nisu uspjeli da ostvare svoje pravo na osnovu Zakona o obnovi, biće obuhvaćeni novom Uredbom o kriterijumima za bodovanje zahtjeva za stambeno zbrinjavanje.

Budimir napominje da se ne vide cifre koliko je uloženo u stvaranje održivog povratka u mjestima gdje živi srpsko stanovništvo.

Jedini podatak koji se može vezati uz srpsku povratničku populaciju jeste da je dodijeljeno oko 9.300 stambenih jedinica bivšim nosiocima stanarskog prava, od čega je 1.647 stambenih jedinica dato u najam izvan područja posebne državne brige.

Budimir ocjenjuje da su glavni problem i dalje ograničena sredstva državnog budžeta i to što određen broj korisnika ne koristi dodijeljenu nekretninu za stambeno zbrinjavanje, te podsjeća da ni predstavnici Srba u hrvatskom parlamentu nisu zadovoljni sa proklamovanim ciljevima stambenog zbrinjavanja, prenosi Glas Srpske.

“Uz sve navedeno, administrativni postupak rješavanja je spor pa mnogi godinama čekaju i prije dožive biološki kraj nego pozitivno rješenje. Paradoksalno je da se u nekim slučajevima stambeno zbrinjavaju ljudi koji se ne vraćaju, a ne povratnici koji tamo već žive više od 10 godina u teškim uslovima”, naveo je Budimir.

On ističe da je apsurdna i činjenica da se liste čekanja godinama povećavaju, a broj stanovnika se smanjuje.

“Bivši nosioci stanarskog prava svakako ne mogu biti zadovoljni sa ovakvim zakonom jer bi pravda jedino bila zadovoljena kada bi se primjenio žAneks Gž Bečkog sporazuma o sukcesiji i kada bi im bila vraćena njihova nezakonito oduzeta stanarska prava”, istakao je Budimir.

On podsjeća da je stambeno zbirnjavanje bio jedan od uslova da Hrvatska zatvori Poglavlje 23 “Pravosuđe i osnovna ljudska prava”, i tako od polovine 2013. godine postane punopravna članica EU.

Pored toga, kaže Budimir, Hrvatska nije ispoštovala obaveze preuzete bilateralnim i međunarodnim ugovorima, a posebno je ignorisala Bečki sporazum o sukcesiji iz 2001. godine, čijim se Aneksom G predviđa vraćanje na stanje od 31. decembra 1990. godine.

Na sajtu Centralne kancelarije za stambeno zbrinjavanje Hrvatske navodi se da je glavni cilj koji želi da se postigne Zakonom o stambenom zbrinjavanju, da se uspostavi efikasan i operativan sistem mjera i aktivnosti koji će pomoći povratak, ostanak i naseljavanje stanovništva na pomognutim područjima.

Pravo na stambeno zbrinjavanje može se ostvariti najmom, te kupovinom kuće po povlašćenim uslovima stambenih jedinica u državnom vlasništvu, kao i dodjelom građevinskog materijala za popravku, izgradnju ili nadogradnju stambene jedinice na zemljištu u vlasništvu korisnika ili na državnom građevinskom zemljištu.