Dvije decenije bez izvinjenja
24.03.2019. | 12:03Na današnji dan, prije tačno dvije decenije, nakon niza spornih pokušaja međunarodne zajednice da se riješi kosovska kriza, iz baze u Avijanu poletjeli su prvi avioni.
Avioni su narednih 78 dana bacali bombe po vojnim i civilnim ciljevima širom zemlje.
Istovremeno, iz komande NATO-a iz dana u dan stizala su “objašnjenja” da je svaka ljudska žrtva, uništena bolnica, škola, most, medijska kuća… samo – kolateralna šteta.
Vojna intervencija na SRJ počela je 24. marta oko 19:30, po naređenju tadašnjeg generalnog sekretara NATO Havijera Solane, a vlada u Beogradu iste noći je proglasila ratno stanje.
Prvih dana, zemlju je nadletalo 70 borbenih aviona, a njihov broj se vremenom povećavao tako da je bilo i do 400 polijetanja dnevno.
Prema podacima stručnjaka iz Srbije, do 10. juna zabilježeno je 18.168 avio polijetanja, iz NATO baze navodili su da ih je bilo 38.004, od toga 10.484 vatrenih dejstva, dok su ostalo bila izviđanja, letovi tankera, avaksa …
Napadi na SRJ vršeni su sa brodova u Jadranu, iz četiri vazduhoplovne baze u Italiji, a neke operacije izvršavali su i bombarderi koji su polijetali iz baza u Zapadnoj Evropi, pa i iz SAD.
Za sve ove godine, od pojedinih zvaničnika moglo čuti da izražavaju žaljenje zbog kolateralih žrtava, ali ne i izvinjenje, jer se intervencija alijanse i dalje karakteriše kao opravdana.
Brojni zvaničnici, među kojima je i stalni predstavnik Rusije u OEBS-u Aleksandar Lukaševič upozoravaju da je uz posljedice koje je SRJ poretpela najveći problem taj što pouka nije izvučena, što i dalje postoji praksa primjene “dvostrukih standarda” i jednostranog i selektivnog tumačenja normi međunarodnog prava.
Odlukom o toj vojnoj intervenciji na SRJ, smatraju brojni kritačari odluke koja je donijeta bez saglasnosti UN, uspostavljen je model za intervencije i u Avganistanu, Libiji, Siriji, Iraku, Somaliji, Jemenu, Maliju i što je još gore, kraj se ne vidi – najavljuju se nove u Veneculeli, Nikaragvi, Kubi, Iranu…
Prema navodima diplomata, intervencija je dopinela i porastu nuklearnog nauoružanja, jer su se male i srednje zemlje uplašile da takođe mogu postati žrtve.
Obaranjanjem F 117, RV i PVO SRJ su u prvih pet dana NATO agresije, tokom koje je bačeno ili lansirano 19.000 tona bombi i raketa, iznenadili američko ratno vazduhoplovstvo.
“Nevidljiva” letjelica F 117, koju radari ne mogu da primijete i koja je simbol moći i neuništviosti američke tehnologije, završila je u njivi kod Buđanovaca.
Prema procjenama vojnih stručnjaka, iz 2016. godine, bombardovanje SRJ, bez saglasnosti Savjeta bezbjednosti UN, koštalo je NATO oko 43 milijarde dolara i bila je jedna od pet najskupljih intervencija, među kojima su i rat protiv terorizma, uslijedio nakon 11. septembra, i onaj u Vjetnamu.
Tokom tih 78 dana uništeno je oko 50 odsto proizvodnih kapaciteta zemlje, uglavnom u Srbiji.
Britanski stručnjaci su ukupnu štetu procijenili na milijardu dolara, a domaći na 30 i više milijardi.
Prema domaćim podacima stradalo je više od 2.500 ljudi, a ranjeno pet puta više.
Hjuman rajts voč navodi da je broj žrtava bio između 488 i 527, i to u Srbiji 201, na KiM između 278 i 317, a u Crnoj Gori osmoro, dok Fond za humanitarno pravo, navodi da je ubijeno 454 civila i 300 pripadnika oružanih snaga.
Pokušaju da se izbjegne bombardovanje i riješi kosovska kriza prethodila su tri skupa i tri neiskene ponude međunarodne zajednice.
Bili su to proces u Rambujeu, konferencija u Parizu i jasan razgovor Holbruka i Miloševića – kojim je predsjedniku SRJ poručeno da, ako ne prihvati papir koji se stavi pred njega, Solana će dati znak i avioni poletjeti iz Avijana.
Ljestvica zahtijeva, kako je rekla i Medlin Olbrajt, podizana je svakodnevno, što je bio i cilj takozvane “međunarodne zajednice”, kako svjedoče učesnici ovih pregovora u ime srpske strane, da bi se Milošević optužio da nije prihvatio sporazum.
Prema navodima Vladislava Jovanovića, ambasadora SRJ pri UN, ideja o bombardovanju već tada je bila je stara desetak godina, i datirala je od vremena kada je američki senator Bob Dol u Prištini obećao nezavisnost.
Prvi čovjek SAD Bil Klinton delegaciji američkih Srba rekao je da ono što je dato Miloševiću ni on ne bi potpisao, ali i to da bi prekid napada doveo u pitanje kredibilitet NATO-a, SAD i njegov.
Slično je ponovio i Henri Kisindžer.
Godinu dana kasnije stigla je nova potvrda iz Stejt Departmenta od portparola i jednog od glavnih saradnika Medlin Olbrajt, Džejmsa Rubina, da je odluka bombardovanju već ranije donijeta.
“Stvarna namjera SAD bila je da započne rat u koji će uvući Evropu, rukovodeći se ciljem da se delegacija SRJ dovede u položaj da prosto ne može da potpiše dokument… da se Srbi moraju učiniti odgovornim kako bi se prešlo u vojnu akciju”, rekao je Rubin.
Bombardovanje je završeno 10. juna.
Dan ranije, predstavnici VJ i NATO potpisali su u Kumanovu Vojno-tehnički sporazum, kojim je precizirano povlačenje snaga VJ sa Kosova i ulazak u pokrajinu međunarodnih vojnih trupa.
Te prve trupe, koje je činio 37.200 vojnika Kfora iz 36 zemalja, ušle su na KiM 12. juna.
Izvor:(B92)
