Paulin Dvor: 30 godina od mučnog ubistva nedužnih civila, za zločin još niko nije odgovarao

11.12.2021. | 08:57

Trideset godina je prošla od zločina u Paulin Dvoru, u Hrvatskoj, kada su u noći između 11. i 12. decembra 1991. godine pripadnici Hrvatske vojske u znak odmazde za poginulog saborca, likvidirali 18 civila, među kojima 17 Srba i jednog Mađara.

Hrvatsko pravosuđe za ovaj zločin još nikoga nije procesuiralo po komandnoj odgovornosti, kao ni one koji su prikrivali, odnosno naredili, organizovali i realizovali premještanje posmrtnih ostataka žrtava, saopšteno je iz Dokumentaciono-informativnog centra “Veritas”.

Te noći je više pripadnika 130. brigade Hrvatske vojske upalo u kuću Andrije Bukvića u selu Paulin Dvor, kod Osijeka, gdje su u nekoj vrsti kućnog pritvora bili mještani uglavnom srpske nacionalnosti.

Hrvatski vojnici su zbog odmazde za smrt saborca, iz automatskog oružja i ručnim granatama, likvidirali 18 civila, prosječne starosti 64 godine.

Među ubijenima je bilo osam žena i četiri bračna para, a samo iz porodice Katić ubijeni su Dmitar star 82 godine, njegovi sinovi Milan /59/ i Petar /54/, snaha Bosiljka /47/ i rođaka Draginja /69/.

Nakon mučnog ubistva nedužnih civila, 17 posmrtnih ostataka je odvezeno sa mjesta zločina i skriveno na prostoru vojnog skladišta Lug kod Čepina, tako što je “grobnica” prekrivena sa starim rashodovanim vozilima, dok je na mjestu zločina ostavljen skalpirani leš 57-godišnje Dare Vujnović, koja je zatečena i ubijena van “kuće smrti”.

Da bi sakrili tragove zločina kuću Andrije Bukvića zločinci su ujutro eksplozivom sravnili sa zemljom.

Istog dana iz svoje kuće, koja je bila pod stražom, nestala je bolesna i nepokretna starica 81-godišnja Milka Lapčević, čije je tijelo početkom marta 1992. godine pronađeno smrznuto u jarku u blizini sela Hrastin, na udaljenosti od oko 2,5 kilometra od njene kuće.

O ovom zločinu ubrzo je saznao i komadant operativne zone, pukovnik Karl Gorinšek, i odmah o svemu obavijestio Glavni štab Hrvatske vojske, a “pro forme” naredio je istragu, koja se pretvorila u strogo čuvanu tajnu.

O ovom zločinu se ponovo počelo govoriti tek krajem novembra 1996. kada su se oko skladišta Lug počeli vrzmati haški istražioci, zbog čega je tadašnji komadant Drugog zbornog područja, general Đuro Dečak, od tadašnjeg šefa Hrvatske izvještajne službe /HIS/ Miroslava Tuđmana, tražio mišljenje o prelokaciji posmrtnih ostataka.

Pod nadzorom Siguronosno-informativne službe /SIS/, na čijem je čelu tada bio pukovnik Ante Gugić, i uz pratnju i znanje Kriminalističkog sektora Vojne policije, kojem je na čelu bio major Ante Glavan, transport posmrtnih ostataka, spakovanih u bijelu plastičnu burad, sredinom januara 1997. obavila je Karlovačka inženjerijska brigada Hrvatske vojske.

Posmrtne ostatke paulindvorskih žrtava, na lokaciji Rizvanuša na Velebitu u blizini Gospića, oko 500 kilometara udaljenoj od primarne grobnice, pronašli su i ekshumirali istražioci Haškog tribunala u maju 2002. godine.

Godinu dana kasnije, porodice su ih identifikovale na Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu i većinu od njih sahranile u zajedničku spomen grobnicu u njihovom selu, koju su sami izgradili i finansirali.

Posmrtni ostaci Milke Lapčević ekshumirani su u junu 2006. godine sa centralnog groblja u Osijeku, a identifikovana je u oktobru iste godine i sahranjena na istom groblju.

Zbog ratnog zločina protiv civilnog stanovništva izvršenog u Paulin Dvoru, u martu 2003. godine optužena su samo dvojica pripadnika 130. brigade Hrvatske vojske kao neposredni izvršioci.

Na suđenju, koje je potrajalo sve do 2013. godine, pravosnažno su osuđena obojica optuženika Nikola Ivanković na 15, a Enes Viteškić na 11 godina zatvora.

Prema popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 1991. godine, u Paulin Dvoru je živjelo ukupno 168 stanovnika, od čega 147 Srba, devet Jugoslovena, četiri Hrvata i osam ostalih.

Prema popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 2011. godine, u tom selu je živjelo ukupno 76 žitelja, bez navođenja nacionalne pripadnosti.

“Veritas” je objavio spisak ubijenih, a to su Jovan Gavrić, Boja Grubišić, Anđa Jelić, Boško Jelić, Bosiljka Katić, Dmitar Katić, Draginja Katić, Milan Katić, Petar Katić, Dragutin Kečkeš, Milan Labus, Milka Lapčević, Vukašin Medić, Milica Milović, Spasoja Milović, Milena Rodić, Božidar Sudžuković, Marija Sudžuković, Darinka Vujnović.

Najstarija žrtva je Dmitar Katić rođen 1909. godine, a najmlađa Anđa Jelić rođena 1950. godine.