Portugalski general o “Oluji”: Genocid nad Srbima gurnut pod tepih
03.08.2021. | 22:34Nekadašnji hrvatski predsjednik Franjo Tuđman uspio je da učini ono što fašistička ustaška Nezavisna Država Hrvatska /NDH/ nije uspjela tokom Drugog svjetskog rata – da trajno protjera srpsko stanovništvo iz Krajine, što upućuje na to da treba ponovno razmatriti hipoteze o genocidu, izjavio je portugalski general-major Karlos Branko.
Zločini počinjeni tokom i nakon “Oluje”, kaže on, podsjećaju na događaje iz Drugog svjetskog rata u kojima su nacisti NDH desetkovali srpski živalj u Hrvatskoj, koji je prije rata činio oko 61 odsto stanovništva.
On je pojasnio da treba ponovno razmatriti hipoteze o genocidu s obzirom na neselektivna pogubljenja po kratkom postupku i dokaze o ubistvima velikih razmjera nad bespomoćnim civilima.
“Niko ne može reći da nije znao šta se dešava. Događaje je pratio i nadzirao vrh vojnih posmatrača UN i vojnih posmatrača Evropske zajednice. Iako su informacije i izvještaji stizali do najviših nivoa malo toga je bilo učinjeno kako bi se obuzdao impuls hrvatske vlade”, ukazuje Karlos Branko u autorskom tekstu za ugledni lisabonski dnevnik “Dairio de Notisijas”.
On se od 1994. do 1996. godine nalazio na strateški važnom položaju zamjenika šefa misije vojnih posmatrača UN za Hrvatsku i BiH.
On tvrdi da su međunarodni napori da se zaustavi kršenje ljudskih prava bili “strahovito stidljivi” i zaključuje da ne samo da su svjetski politički lideri bili “saučesnici u ubistvu zbog ćutanja i odsustva izjava”, već su neki izuzetno uticajni politički akteri iz međunarodne zajednice prećutno podržavali postupke hrvatske države.
“Uprkos dokazima koji su bili van svake sumnje, počinioci ovih zločina, između ostalih i generali Ante Gotovina i Mladen Markač, jednoglasno su prvostepeno osuđeni, redom na 24 odnosno 18 godina zatvora”, rekao je Branko.
Prema njegovim riječima, uprkos činjenici da su dvije presude zasnovane na istim činjenicama i na istom zakonu, postojala je neobična individualnost u zaključivanju i odlučivanju sudija različitih instanci koji su tokom sudskog postupka dolazili do dijametralno suprotnih zaključaka o ključnim pitanjima suđenja i to onda kada su činjenice potvrđene u prvostepenim presudama.
“Tako su generali Gotovina i Markač u drugostepenom postupku bili oslobođeni”, podsjeća portugalski general.
On ukazuje da su akcijom “Oluja” hrvatske vojske protiv srpskih snaga u Republici Srpskoj Krajini, koja je započela 4. avgusta 1995. godine, pokrenuti odlazak 250.000 Srba iz Hrvatske i likvidacija oko 2.500 bespomoćnih civila srpske nacionalnosti.
“Ubijali su one koji nisu uspjeli ili nisu mogli da pobjegnu zbog poodmaklih godina, pljačkali su, spaljivali kuće, uništavali usjeve i sve to uz podršku sa najviših nivoa hrvatske države. Život u Krajini postao je pakao za one koji nisu mogli da pobjegnu. Groblje na otvorenom. Sve to se događalo ispred očiju pasivne međunarodne zajednice”, svjedoči Karlos Branko.
Učešće hrvatske policije i vojske u ovim aktivnostima značilo je da akcija ne samo da je bila dopuštena već je bila i organizovana s ciljem da se demoliraju napuštene srpske kuće i onemogući povratak Srba u Hrvatsku, odnosno da se, kako kaže portugalski general, sistematski eliminiše cijela etnička grupa.
“Brutalno etničko čišćenje u Hrvatskoj 1995. godine upućuje na ponovno razmatranje hipoteze o genocidu s obzirom na neselektivna pogubljenja po kratkom postupku i dokaze o ubistvima velikih razmjera nad bespomoćnim civilima”, poručuje general Branko.
On je rekao da Međunarodni krivični sud ipak nije razmatrao genocid nad Srbima iz Hrvatske, ali se složio da su u akciji “Oluja” počinjeni zločini i potvrdio je navode o etničkom čišćenju, prenosi Tanjug.
“Međutim, kao da se ništa nije dogodilo, mnogi komandanti jedinica odgovorni za zvjerstva i počinjene zločine nastavili su svoju vojnu i političku karijeru u Hrvatskoj i nakon rata i zauzimali visoke položaje u državi kao ministri, poslanici, gradonačelnici”, dodao je general Branko.
Nekažnjivost zločina počinjenih tokom i nakon hrvatske oružane akcije “Oluja” doprinijela je diskreditovanju međunarodnog krivičnog prava, ocijenio je Karlos Branko.
Portugalski general smatra da je veto Savjeta Evrope u maju 1996. godine, koji je odgodio članstvo Hrvatske u toj organizaciji za šest mjeseci, bio “ništa drugo do farsa koju čine oni sa grižom savijesti, uprkos svojoj pomirljivoj retorici o ljudskim pravima” i ocjenjuje da je neprihvatljivo upravljati međunarodnom politikom sa dva kriterijuma: snishodljivost za prijatelje, a zakon za ostale.
