Sjećanje na zločin: Ubistvo sedam srpskih staraca u Mirlović Polju još bez kazne
06.09.2021. | 12:41Na današnji dan prije 28 godina diverzantsko-teroristička grupa iz sastava Hrvatske vojske masakrirala je sedam srpskih civila, starih ljudi, u selu Mirlović Polje, kod Drniša.
Iako se ovaj događaj odigrao pred očima mnogobrojnih pripadnika Unprofora, do sada, ni pred međunarodnim ni pred domaćim sudovima, niko nije procesuiran za zločin nad Srbima počinjen u Mirlović Polju, saopšteno je iz Dokumentaciono-informativnog centra “Veritas”, koje potpisuje predsjednik Savo Štrbac.
Na osnovu informacija do kojih je “Veritas” došao, napad na Mirlović Polje izvela je Deveta bojna “Rafael vitez Boban”, jedinica HOS-a koja je dobila ime po ustaškom pukovniku i generalu iz Drugog svjetskog rata.
Ta bojna je u to vrijeme bila u sastavu 114. brigade Hrvatske vojske, kojom je komandovao Marko Skejo iz sela Ružić kod Drniša.
U saopštenju “Veritas” podsjeća da je to ista osoba koja godinama na državnoj proslavi vojno-policijske akcije “Oluja” u Kninu, bez ikakvih posljedica, maršira sa svojim crnokošuljašima, sa ustaškim amblemima na uniformama, uzvikujući ustaški pozdrav “Za dom spremni!”.
U novembru 2011. godine “Veritas” je svu raspoloživu dokumentaciju u vezi sa ovim zločinom, na zahtjev Tužilaštva Srbije za ratne zločine, dostavio toj pravosudnoj instituciji, koja je, nakon sprovedenog pretkrivičnog postupka, predmet ustupila hrvatskom tužilaštvu, pred kojim se još vodi istraga protiv NN lica.
Upravo zbog neefikasnosti istrage pred hrvatskim pravosuđem, porodice ubijenih Mirlovčana, pravdu traže po osnovu drugog člana Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda.
“Veritas” podsjeća da je u Mirlović Polju 1991. godine živjelo 188 Srba, dok ovog septembra tamo nema nijednog Srbina.
U “Veritasovom” saopštenju se napominje da je 6. septembra 1993. godine, ujutro oko 6.30 časova u Mirlović Polje, koje se nalazilo pod kontrolom vlasti Republike Srpske Krajine, upala diverzantsko-teroristička grupa iz sastava Hrvatske vojske i izmasakrirala sedam srpskih civila.
Selo je bilo mješovitog hrvatsko-srpskog nacionalnog sastava, ali je većina stanovništva, upravo zbog blizine fronta, ranije napustila kuće, tako da se
u vrijeme ovog događaja u njemu nalazilo nešto srpskih civila, koji su, ohrabreni prisustvom Unprofora, ostali da čuvaju kuće i stoku.
Marija Trzin (65), Ilijina kćerka, i njena komšinica Ljubica Trzin (55), Stevanova kćerka, toga jutra izvele su ovce na ispašu da bi se, kada su počele padati granate po selu, sklonile u podrum jedne kuće.
Čuvši kucanje na podrumskim vratima, krenule su da provjere ko je, a čim su se otvorila vrata, jedan hrvatski vojnik je u podrum ubacio bombu, koja je na licu mjesta usmrtila LJubicu, a Mariju teško ranila.
Tek uveče Mariju je pokupila grupa srpskih vojnika i odvezla u kninsku bolnicu i tako joj spasila život.
Sutradan je u selo došla civilna zaštita Republike Srpske Krajine u pratnji pripadnika Civilne policije UN radi asanacije terena.
Pored tijela Ljubice Trzin pronašli su i tijela ostalih šest civila.
Na zgarištu njihovih kuća pronašli su zapaljena tijela Milana Bibića (67) i njegove supruge Vasilije (67), te tijelo Ljubice Trzin (56), Petrove kćerke, koje je još dogorjevalo, dok su tijela Bože Bibića (86), njegove supruge Božice (81) i Marte Šarac (86) pronašli kod seoske lokve.
Ubijena Marta Šarac je rođena sestra ranjene Marije Trzin, kojoj je i muž Ilija /69/ poginuo u februaru iste godine u rodnom selu od ispaljene granate sa hrvatskih položaja.
Istog dana sva tijela su i pokopana na mjesnom groblju bez obdukcije. Desetak dana kasnije, prema nalogu istražnog sudije Okružnog suda u Kninu, u prisustvu vojnih posmatrača UN i vojnog ljekara britanskog bataljona u sastavu snaga UN, izvršena je ekshumacija.
Potom je izvršen i sudskomedicinski pregled tijela od sudskog vještaka iz Banjaluke Željka Karana, koji je sačinio kompletan vještački nalaz u koji su imali uvid i predstavnici Unprofora.
