Trampova “kosovska bitka”: Propast projekta lažne države usred Bijele kuće

23.08.2020. | 21:51

Sama činjenica da se 12 godina od jednostranog i bespravnog proglašenja nezavisnog Kosova čak i predsjednik Amerike uključuje u razgovore Beograda i Prištine, dokazuje da je projekat nasilnog cijepanja Srbije suštinski propao.

Jer, o čemu bi Donald Tramp, dva mjeseca prije sudbonosnih izbora u SAD, imao uopšte da razgovara sa liderima Srbije i kosovskih Albanaca, ako je “Republika Kosovo” – završena stvar, kako se priča u zapadnim centrima od 17. februara 2008. godine.

Dvije opcije u Bijeloj kući – ni jedna u korist lažnog Kosova

Dvije su moguće opcije i ni jedna ne ide u prilog daljoj afirmaciji lažne države Kosovo, koja, kako vrijeme odmiče, sve više gubi i čvrste međunarodne poluge, politički se urušava u sopstvenom provizorijumu i zavlači se u bezizlaz krvavog nasljedstva svojih “osnivača” – terorističke paravojske OVK.

Prva i realnija opcija, o kojoj se najviše spekuliše, je da izaslanik Bijele Kuće Ričard Grenel stavi na sto ekonomski paket mjera koji bi trebalo da bude prihvatljiv i za Beograd i za Prištinu, kao i za građane s obje strane administrativne linije.

To bi podrazumijevalo konačan i konkretizovan dogovor oko avio-linije između ova grada, potpuno obnavljanje željezničkog saobraćaja, a možda i neke trgovinske principe.

Tako bi se, sa srpske strane gledano, olakšao promet robe i usluga između centralne Srbije i njene južne pokrajine koja je pod međunarodnim protektoratom, a Albanci bi sve tretirali kao dogovor dvije nezavisne države.

Znači, u ovoj opciji, suština je da se ne ulazi u statusna pitanja oko kojih i dalje nema dogovora.
Tramp, pragmatičan i medijski vješt kakav jeste, možda bi od ovoga mogao da napravi – “događaj”. Pridružio bi se “prelomnom” susretu, rukovanju predstavnika Beograda i Prištine pred reflektorima i kamerama i tako u etar poslao poruku da sada samo on i njegova administracija mogu da pomire i nepomirljive.

Suštinski se ništa ne bi promijenilo. Osim što bi Tramp pred izbore dobio poenčić i bar na dan kidnapovao kosovski proces od sve više rivalske EU.

Beograd bi sve mogao da prikaže takođe kao uspjeh jer mu Amerika kao glavni sponzor kosovske nezavisnosti, nije pod prijetnjom nekakvih sankcija, postavila ultimatum da se odrekne sopstvene teritorije.

Priština bi guslala svoju priču da je dogovor samo još jedan korak ka skorom međusobnom priznavanju Srbije i Republike Kosovo.

Batina iz rukava – avantura bez šanse

Druga opcija, u kojoj takođe Srbija nikako ne može da izgubi, je da Donald Tramp, izvuče iznenada batinu iz rukava i zatraži ultimativno od Beograda da u nekoj formi, posredno ili zakamuflirano, pristane na – nezavisno Kosovo.

To je, čini se, gotovo potpuno nerealna opcija prije svega jer je unaprijed osuđena na potpuni fijasko.

Prvo, Donald Tramp nije politički amater da se, dva mjeseca pred izbore, upušta u nezgrapno i avanturističko rješavanje preko noći, spora koji ne može da se riješi vijekovima i da tako doživi neuspjeh u kampanji. A u toj kampanji je žestoko podržan od gotovo svih Srba u SAD što bi iste sekunde moglo da se promijeni.

Drugo, otvaranjem statusnog pitanja, predsjednik Amerike bi sa pozicije autoriteta svjetske velesile faktički priznao da taj status nije riješen, pa bi samim tim priznao i da Kosovo nije nezavisno što bi moglo negativno da se odrazi i na albanske birače.

I treće, Tramp bi uz sve to, grubo zgazio međunarodno pravo jer samo EU ima mandat da posreduje u pregovorima Beograda i Prištine zarad regulisanja međusobnih odnosa.

Izvjesno je, taj pokušaj zavrtanja ruku Srbije prošao bi bez uspjeha, pošto je potpuno nezamisliva opcija da predsjednik Aleksandar Vučić ode u Vašington, bar formalno sa cjelovitom Srbijom, a vrati se bez 15 odsto državne teritorije ili sa nekim selima oko Leposavića, a bez “Preševske doline” o čemu sanjaju pojedini albanski lideri. Nonsens je i pomišljati da je to uopšte realno i moguće.

Dakle, razgovori u Bijeloj kući 4. septembra ne bi trebalo da unose strah i uznemirenje u Srbiji. Za Beograd je svakako korisno, ako može, da pomogne Donaldu Trampu da osvoji još jedan mandat u Bijeloj kući.

Bar zbog toga što kosovski Albanci samo čekaju da se vrati njihov Džo Bajden sa klintonovskom administracijom koja im je i stvorila “nakaznu državu”, pa da opet, metaforično rečeno, postanu pridružena članica Sjedinjenih Američkih Država.

 

Izvor:(Sputnik)