Ta teza još uvijek nije dokazana, a ukoliko bi se pokazala kao istinita, Bagdadska baterija bi prednjačila otkriću Alesandra Volte, koji je 1800. godine otkrio elektrohemijsku ćeliju, za više od jednog milenijuma!
Bagdadsku bateriju čini 13,5 cenitimetara dugačkih bočica od pečene gline, koje na vrhu imaju rupu prečnika tri do četiri centimetara, i u sebi sadrži cilindar napravljen od bakarnih listića, u kome se nalazi jedan gvozdeni štapić.
Štapić je na vrhu izolovan od bakra asfaltnim zapušačem, i to tako da se i štapić i cilindar uklapaju u otvor bočice, koji je sferično udubljen. Bakarni cilindar nije nepropustljiv, tako da kada se bočica napuni tečnošću, ona okružuje i gvozdeni štapić.
Pronađena relikvija bila je podložna uticaju vremena i korozije, ali ostalo je prisustvo elektrohemijskog para, što je neke stručnjake dovelo do zaključka da je kao elektrolit korišćen neki kiseli agens, sok od limuna ili grožđa ili sirće.
Autori popularne serije “Razotkrivanje mitova” su iz nekoliko rekonstrukcijom dobijenih Bagdadskih baterija uspjeli da dobiju struju napona od 4 volta.
Kako odgovor na pitanje čemu su takve “batrije” 250 godina prije nove ere mogle da služe, predložena su tri moguća odgovora: galvanizacija (pozlaćivanje), olakšavanje bolova (preko akupunkture), ili kao religijsko iskustvo. Otkriveno je i da redno vezane, ove baterije zaista mogu da pozlate jednu pločicu, prenosi Telegraf.
