Imate li dvojnika? Postoji naučno objašnjenje zašto potpuni stranci ponekad liče jedni na druge

04.11.2024. | 21:59

Nedavno se hiljade ljudi okupilo na takmičenju “Dvojnik Timotija Šalamea” u Njujorku, koje je izazvalo pravu senzaciju na društvenim mrežama, uključujući i dolazak samog glumca. Postavlja se pitanje, zašto toliko ljudi izgleda kao slavni glumac?

Istraživanja pokazuju da najsličniji dvojnici dijele genetske osobine, iako nisu u srodstvu. Takođe, naučnici vjeruju da i mi možda imamo svog dvojnika u svetu.

Koliko puta nam se učinilo da nam neki ljudi liče na naše poznanike – imaju isti oblik lica, boju očiju. Ili da primjećujemo da postoje velike sličnosti između naše drugarice iz razreda i neke poznate ličnosti?

Stranci dvojnici nisu nepoznati i naučnicima, a Manel Esteler, molekularni genetičar ispitao je genetske sličnosti među dvojnicima prikazanim u seriji fotografija francusko-kanadskog fotografa Fransoa Brunela I’m not a look-alike:

“Mislio je da sam lud jer obično umjetnici ne dobijaju pozive od naučnika”, prisjetio se Esteler. Brunel je povezao Estelera sa parovima “dvojnika stranca” sa njegovih fotografija, koji su iz različitih dijelova svijeta slali istraživačima genetske uzorke u vidu briseva iz usta. Esteler i njegov tim proveli su četiri godine prikupljajući i analizirajući genetske podatke prije nego što su 2022. objavili rezultate, piše Nešnal džiografik.

Takođe je koristio je softver za prepoznavanje lica da identifikuje strance koji liče jedni na druge. Njihova DNK je ukazuje da su iste genetske varijante odgovorne za njihove zajedničke fizičke karakteristike.

Dakle, otkriveno je da dvojnici dijele određene genetske sekvence koje utiču na izgled lica, a istraživanja pokazuju da, uprkos vizuelnim sličnostima, takvi dvojnici ne dijele lične karakteristike kao što su ličnost i samopouzdanje.

Esteler ističe da postoji ograničen broj načina na koji se ljudsko lice može formirati.

“Trenutno ima toliko ljudi na svijetu da se na kraju očekuje da će neki od njih dijeliti veći broj genetskih varijanti” objasnio je.

Dokazujući da ljudi koji liče jedni na druge dijele određene gene, Esteler se nada da će unaprijediti dijagnostičku nauku korišćenjem prepoznavanja lica za raniju dijagnozu rijetkih genetskih bolesti kod djece.

Genetska osnova ličnosti

Još jedan naučnik koji je koristio Brunelov foto projekat kao osnovu za naučno istraživanje bila je Nensi Sigal, profesorka psihologije. Njeno istraživanje se uglavnom fokusira na blizance, ali kada je saznala za Brunelov projekat, vidjela je priliku da učestvuje u naučnoj debati. Ona je kontaktirala dvojnike sa njegovih fotografija i neke koje je srela na fakultetu i konferencijama. Dala im je upitnik za procenu velike petorke osobina ličnosti: otvorenost, savesnost, ekstraverziju, prijatnost i stabilnost. Rezultati su upoređeni sa različitim grupama blizanaca, uključujući one koji su odrasli odvojeno.

Dvojnici koji nisu u srodstvu ne dijele osobine ličnosti, za razliku od blizanaca koji su imali statistički veće izglede za slične osobine. Takođe, slični dvojnici nisu pokazivali ništa zajedničko ni u samopouzdanju – bili su “veoma različiti”.