Dvije ključne promjene u načinu života mogu da liječe depresiju kao i terapija

08.08.2024. | 22:25

Oko 3,2 miliona Australijanaca živi sa depresijom. Istovremeno, malo njih ispunjava preporučene smjernice za ishranu ili fizičku aktivnost. Novo ispitivanje, pokazuje da poboljšanje kvaliteta ishrane i više fizičke aktivnosti mogu biti podjednako efikasni kao i terapija sa psihologom za liječenje depresije niskog stepena.

Nalazi studije sugerišu da bi nutricionisti i stručnjaci iz oblasti fizičke kulture mogli jednog dana igrati važnu ulogu u upravljanju depresijom. Tokom dugih perioda karantina zbog pandemije koronavirusa, pristup uslugama onih koji se bave mentalnim zdravljem i terapijom „licem u lice“ bio je ograničen, prenosi rts.rs.

Istraživači su se tokom studije, fokusirali na ljude koji žive u Viktoriji (Australija) sa povišenim stresom, što znači barem blagu depresiju, ali ne nužno i dijagnostifikovan mentalni poremećaj. Tipični simptomi uključivali su osjećaj potištenosti, beznadežnosti, razdražljivosti ili plakanje.

U saradnji sa lokalnom službom za mentalno zdravlje regrutovali su 182 odrasle osobe i obezbedili grupne sesije na Zum-u. Svi učesnici su učestvovali u do šest sesija tokom osam nedjelja, uz pomoć zdravstvenih radnika.

Polovina je nasumično raspoređena da učestvuje u programu koji su vodili akreditovani dijetetičar-nutricionista i stručnjak za vježbanje. Ta grupa – nazvana Programom životnog stila – razvila je ciljeve u ishrani i kretanju u koje spadaju: upražnjavanje redovnih prijatnih fizičkih aktivnosti, raznovrsnost izbora namirnica, hrana bogata vlaknima i visokokvalitenim mastima, ograničene su količine namirnica koje sadrže zasićene masti i šećere.

Druga grupa je učestvovala u psihoterapijskim sesijama koje su održavala dva psihologa. Psihoterapijski program koristio je kognitivnu bihejvioralnu terapiju (CBT), zlatni standard za liječenje depresije u grupama, i kada se sprovodi na daljinu.

Bojanke, masažeri, lijekovi…

U obe grupe, učesnici su mogli da nastave sa postojećim tretmanima (kao što je uzimanje antidepresiva). Obema grupama autori eksperimenta dali su radne sveske i korpe. Grupa za životni stil je dobila korpe za hranu, dok je grupa za psihoterapiju dobila predmete kao što su bojanka, lopta protiv stresa i masažer za glavu.

Istraživači su na kraju utvrdili slične rezultate u svakom programu.

Na početku analiza dali su svakom učesniku ocjenu na osnovu njihovog mentalnog zdravlja. Ponovo su izvršili isto mjerenje na kraju programa.

Tokom osam nedjelja, ovi rezultati su pokazali smanjenje simptoma depresije za učesnike programa životnog stila (42%) i programa psihoterapije (37%). Ta razlika nije bila statistički ili klinički značajna, tako da su stručnjaci mogli da zaključe da su, kako tvrde, oba tretmana bila podjednako dobra.

Postojale su i neke razlike između grupa. Ljudi u programu životnog stila poboljšali su svoju ishranu, dok su oni u programu psihoterapije smatrali da su povećali svoju socijalnu podršku u poređenju sa tim varijablama sa početka tretmana.

Inače, učesnici oba programa povećali su fizičku aktivnost. Dok se to očekivalo za one u programu životnog stila, bilo je manje očekivano za one u programu psihoterapije. To može biti objašnjeno tako što su znali da su uključeni u istraživačku studiju o načinu života i podsvesno promenili svoje obrasce aktivnosti, ili bi to mogao biti pozitivan nusproizvod bavljenja psihoterapijom, objašnjavaju stručnjaci.

Psiholozi, koji pružaju oko polovine svih usluga mentalnog zdravlja, mogu imati duge liste čekanja. Rezultati ove uporedne analize sugerišu da bi, uz odgovarajuću obuku i smernice, srodni zdravstveni radnici koji su specijalizovani za ishranu i vežbanje mogli da pomognu u rješavanju ovog problema.

Terapije životnim stilom mogu se kombinovati sa sesijama psihologije i tako obezbediti multidisciplinarnu negu. Terapije uz poboljšanu ishranu i vežbanje posebno bi mogle da se pokazažu efikasnim rešenjem za one na listama čekanja, koji možda ne dobijaju nikakvu drugu profesionalnu podršku dok čekaju.

Budući pravci

Ispitivanje se odvijalo tokom karantina zbog pandemije i ispitivalo je ljude sa bar blagim simptomima depresije koji nisu nužno imali mentalni poremećaj.

Istraživači navode da pokušavaju da ponovimo ove nalaze i sada vode studiju otvorenu za Australijance sa mentalnim zdravstvenim stanjima kao što su teška depresija ili bipolarni poremećaj.

Članak su u časopisu The Conversation objavili profesor Edrijan Onil sa Univerziteta Dikin, i Sofi Mahoni, saradnik istraživač sa istog univerziteta.