Začin bez kojeg ne možemo zapravo uzročnik teške bolesti

01.03.2022. | 22:26

Da li ste možda razmišljali o količini unosa soli u organizam? Mnogi ljekari upozoravaju na preveliku upotrebu soli u hrani, kao i na njene posljedice, među kojima se najčešće javlja problem sa bubrezima.

O bubrežnim tegobama i bolestima se vrlo malo govori, iako broj oboljelih kod nas i u svijetu u stalnom porastu, što je posljedica gojaznosti, dijabetesa i hipertenzije – pandemijskih bolesti trećeg milenijuma i glavnih uzroka disfunkcije bubrega. Međutim, to ne mora da bude tako jer, kada su u pitanju bubrezi, postoje mjere prevencije koje bi mogle značajno da smanje broj novooboljelih.

Oni su ključni za održavanje krvnog pritiska

Bubreg je parni organ koji čini urinarni sistem zajedno sa kapljicama, uretrom, bešikom i uretrom. Ima nekoliko važnih i vitalnih funkcija, a prva i najpoznatija je prečišćavanje organizma od štetnih materija izazvanih metaboličkim procesima. Osim toga, bubrezi učestvuju u regulaciji metabolizma vode i elektrolita, a manje je poznato da oni sintetišu neke hormone.

Na primjer, bubreg sintetiše peptid renin, koji je početni element u procesu proizvodnje angiotenzina II – hormona koji snažno utiče na vazokonstrikciju (suženje krvnih sudova), što dovodi do povećanja ili smanjenja krvnog pritiska. U bubrezima se sintetiše i eritropoetin, hormon koji stimuliše koštanu srž da stvara crvena krvna zrnca, zbog čega je anemija prisutna kod pacijenata sa hroničnim oštećenjem bubrega. Bubrezi su takođe važni u metabolizmu vitamina D i niza drugih aktivnih supstanci koje djeluju ili lokalno ili na nivou cijelog organizma.

Ukratko, bubrezi nisu organi koji učestvuju isključivo u izlučivanju vode i toksičnih produkata metabolizma, već i u regulaciji elektrolita, oni su ključni za održavanje krvnog pritiska i sintetišu niz hormona neophodnih za život.

Nepravilan rad

Kada je bubrežna funkcija oštećena, dolazi do poremećaja izlučivanja vode i, u većini slučajeva, do smanjenja količine izlučenog urina. Međutim, postoje i bubrežna oštećenja kod kojih dolazi do prekomjernog mokrenja, na primjer kada je poremećena koncentracijska funkcija bubrega. Kada bubrezi ne rade kako treba, zadržavaju se štetni produkti metabolizma i narušavaju odnosi elektrolita – najčešće dolazi do povećanja kalijuma, ali u zavisnosti od oštećenja može doći i do hipokalemije.

Mijenja se i odnos kalcijuma i fosfora, a poremećena funkcija bubrega može dovesti do povećanja krvnog pritiska, bilo zbog smanjene funkcije izlučivanja vode, bilo zbog pojačane sinteze hormona koji dovode do sužavanja krvnih sudova. Smanjenu funkciju bubrega prati anemija, a na kraju i simptomi uremije: umor, pospanost, mučnina, povraćanje i svrab kože, a ako se liječenje ne započne na vrijeme (prije svega dijalizom), može brzo da dovede do smrti.

Dijabetes i hipertenzija

Danas je najčešći uzrok oštećenja bubrega u razvijenom svijetu dijabetes, uglavnom tip 2. Drugi najčešći uzrok je neregulisani visok krvni pritisak, zatim specifična inflamatorna bolest bubrega ili glomerulonefritis, policistična bolest bubrega i hronične infekcije.

Iako niz različitih poremećaja može dovesti do oštećenja bubrega, na kraju, bolest bubrega je uvijek ista. Međutim, danas postoje lijekovi i mogućnost prevencije, tako da treba težiti da se dijagnostikuje i počne sa liječenjem što je ranije moguće.

Na primjer, stroga kontrola glikemije odlaže bubrežnu insuficijenciju usljed dijabetesa, a odgovarajuća kontrola krvnog pritiska sprečava napredovanje bolesti bubrega.

U slučajevima kada je uzrok bolesti poremećaj imuniteta, dijagnozu prati visoko diferencirana dugotrajna terapija. Konačan uspjeh zavisi od prirode bolesti i vremena kada je postavljena dijagnoza i kada je liječenje počelo. Uspjehu značajno doprinosi i poštovanje ljekarskih uputstava, kao i ozbiljno razumijevanje preporuka o smanjenju viška tjelesne težine i smanjenju unosa soli, koje pacijenti često ignorišu.

Najčešće bolesti bubrega

Glomerulonefritis

Glomerulonefritis je zapaljenje filtracionog dijela bubrega koji se naziva glomerul. Ovo zapaljenje može biti specifično i prvenstveno bubrežno oboljenje, a može biti i dio neke druge bolesti imunog ili vezivnog tkiva. Uzrok je u većini slučajeva nepoznat, ali ako bolest ima hronični tok, simptomi su umor i visok krvni pritisak, može doći do otoka potkoljenica, lica, pa čak i cijelog tijela, a urin postaje mutan i pjenast. Ako se bolest javi iznenada, akutno, simptomi su naglo pogoršanje opšteg stanja, povišen krvni pritisak, smanjeno mokrenje, promjene u izgledu urina, otok i astma.

Konačna dijagnoza se postavlja biopsijom bubrega, a terapija se u nekim slučajevima sastoji samo od preporuka u ishrani, kontrole krvnog pritiska i šećera u krvi, dok se drugim pacijentima propisuju lijekovi koji potiskuju imuni odgovor. Liječenje je dugotrajno, a ponekad i doživotno, ili traje do dijalize ili transplantacije bubrega. Ishod liječenja zavisi od vrste glomerulonefritisa, ali i od prethodnog mogućeg oštećenja i prisustva hipertenzije, dijabetesa ili gojaznosti. Moguće je potpuno izlječenje ili djelimičan oporavak, ali ponekad bolest može brzo napredovati do terminalne bubrežne insuficijencije.

Hronične infekcije

Najčešći uzročnik infekcija su bakterije, zapaljenje može zahvatiti samo bešiku ili bubrege, a u većini slučajeva se širi uzlazno. Upala je češća kod ljudi koji su na određeni način predisponirani, odnosno imaju kamen u bubregu ili neke anomalije u sistemu bubrežnih kanala. Akutna upala se manifestuje promjenama u mokrenju, od peckanja i učestalog mokrenja do visoke temperature, dok je hronična upala tiha bolest koja gotovo neprimetno može da dovede do hroničnog oštećenja.

Kamen u bubregu

Postoji nekoliko vrsta kamena, od kojih je najčešći takozvani kalcijum, zatim uratni, struvitni, cistinski i drugi. Koja vrsta kamenca će se formirati zavisi od poremećaja kod određene osobe, ali i od navika ili čestih infekcija. Kada se kamen pomjeri i pomjeri iz bubrega u bešiku, osoba može doživjeti najjači bol ikada opisan u medicini. Da bi se spriječilo ponovno formiranje kamena, važno je analizirati mokri kamen i izvršiti metaboličku obradu. Na osnovu toga, pacijentima se mogu preporučiti određene mjere prevencije, kao što su izbjegavanje određenih namirnica, liječenje infekcija i slično. Uobičajena preporuka je da se poveća unos tečnosti i smanji unos soli. Danas kamenje ne mora uvijek da se operiše: manji se mogu nakvasiti, a oni koji su zgodno smješteni mogu se posebnim aparatima razbiti i pacijent ih mokri kao pijesak.

Ciste

Pojedinačna cista bubrega je najčešće nasumičan, benigni nalaz i u zavisnosti od izgleda (veličine, izgleda zida i sadržaja kojim je ispunjena), ljekar će pacijenta naložiti na kontrolni pregled i pratiti rast cista. Cista obično raste sporo i u većini slučajeva nije potrebna nikakva intervencija, osim ako stvara smetnje ili naraste više od 7-8 cm, a isti pristup je i kada osoba ima nekoliko jednostavnih cista. Pojedinačne ciste ne treba miješati sa policističnom bolešću bubrega, koja je nasljedna i progresivna bolest i zahtijeva praćenje i strogu kontrolu krvnog pritiska. Takođe se preporučuje da najbliži krvni srodnici, osobe sa dijagnozom policistične bolesti bubrega (djeca, braća i sestre, roditelji) urade ultrazvučni pregled kako bi se što prije postavila moguća dijagnoza i krenulo sa mjerama koje mogu da uspore napredovanje bolesti, prenosi B92.