Imala je sve, ali nije imala ništa: Životna priča “velike žene” kojoj se Jugoslavija divila

27.05.2024. | 13:07

Iako je veoma mlada postigla veliki uspjeh, slavna TV zvijezda odlučila je da se preseli u Beograd i konačno pronađe svoj mir.

Jugoslavija je mogla da se podiči mnogim vanserijskim lepoticama u raznim sferama društvenog života, pa se tako i danas pamte osmjesi nekih od najuspješnijih glumica, manekenki i TV voditelji iz sedamdesetih i osamdesetih.

Jedna od njih je i Dunja Lango, ugledna novinarka i spikerka koja je na RTV Beograd radila od 1967. sve do penzionerskih dana, a mlađim generacija je poznata i kao majka glumice Srne Lango.

Rođena je kao Dunja Figenvald u Zagrebu 27. novembra 1941. godine, a u glavnom gradu Hrvatske je upisala engleski i francuski jezik na Filozofskom fakultetu, da bi potom diplomirala na odsjeku za engleski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu.

Od djetinjstva se bavila baletom, a bila je i članica dečijeg Pionirskog kazališta, dok se u srednjoškolskim danima okušala i u glumi.

U prvim godinama šezdesetih je radila na RTV Zagreb, poslije čega je prešla na RTV Beograd, gde je radila kao spikerka i voditeljka informativnog programa, kao i kulturno-zabavnog programa RTS-a.

Davne 1978. osvrnula se u tekstu za TV Novosti koji prenosi Yugopapir na svoj odlazak iz Zagreba, kada je, kako je objasnila, istovremeno imala sve i nijeimala ono najvažnije.

– Tada, prije jedanaest godina, početkom januara 1967. imala sam dosta od onoga što čovek može poželjeti: mladost, zdravlje, posao koji sam volela, afirmaciju koja u odnosu na moje godine nije bila beznačajna, imala sam tek dobijeni sopstveni stan,­ dakle i uslove za potpunu samostalnost; imala sam roditelje, brata i mnogobrojne rođake koji su me voleli kao i ja njih iako se, to danas znam, nismo uvijek i u svemu razumijevali. Imala sam prijatelje, “udvarače”… A, u stvari, nisam imala ništa; jer, nisam imala sebe – zaključila je ona.

– Moja ličnost i sav moj život bili su raskomadani i raspoređeni na bezbroj “fioka” i “fahova”, živela sam u grču, danonoćno, i iz godine u godinu, iako nesvesna toga; i ne pomišljajući ozbiljnije ­iako bih se s vremena na vreme, kao, otimala ­da bih možda mogla se otrgnuti, da negde u sebi potražim i nađem neku svoju unutrašnju slobodu, stvarnu nezavisnost i onaj na početku spomenuti mir – pojasnila je Dunja Lango.

Kako je istakla tada, teško se nosila s procenjivanjima, sudom i “nemilosrdnim filterima”.